هوش مصنوعی: سعادت به کسی نزدیک می‌شود که از دید و نظر دیگران دور باشد و خفا زندگی کند، به طوری که از غیب برای او نوری ایجاد شود تا راهش را روشن کند.

هوش مصنوعی: اگر گدا شمعی روشن کند، به مانند این است که از سنگ سخت و بی‌روح، آتش و حرارتی برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: وقتی که سرنوشت و شانس خوب به کسی روی می‌آورد، آن شخص به ارزش و اهمیت کوچکی که داشته پی می‌برد و از شرایط سختی که در گذشته تجربه کرده، رهایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: او زیبایی‌های یار را به او نشان داد و مانند شمعی از دور درخشید.

هوش مصنوعی: زمانی که آن فرد نیازمند به شمع نگاه کرد، از سر مستی و شگفتی، وجود خودش را فراموش کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و شور، شمع به حدی سرگردان و غرق در حال خودش شد که اثر زندگی از او محو شد و ناپدید گردید.

هوش مصنوعی: زمانی که آن دوستی که در شب در کوی غم و اندوه به سر می‌برد، با چهره‌اش مانند شمعی روشن، نور صبح را به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: شمع از خوشحالی و شوق، به جلو پرواز می‌کند و گویی بال‌ و پر جدیدی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: هنگامی که پرنده‌ای از نور آفتاب به پرواز درآمد، به سوی نور شمع بازگشت.

هوش مصنوعی: چه نوری زیبا و درخشان که در یک چشم به هم زدن می‌تابد، مانند نور پیامبر که به نزدیکی خداوند نزدیک است.

هوش مصنوعی: او به گفتگو و شنیدن مشغول شد و وقتی که وارد شد، هنوز جایگاهش گرم بود.

هوش مصنوعی: وقتی پروانه به سمت نور رفت، بوی آشنایی را از شمع حس کرد.

هوش مصنوعی: شمعی که برای دل‌جویی ساخته شده، با بویی که دارد، به ما یادآوری می‌کند که خود را در کنار عشق و احساساتمان فراموش نکنیم.

هوش مصنوعی: بوی او را که شنیدی، همچون پروانه‌ای که در عشق می‌سوزد و بی‌خود می‌شود، تو نیز از شدت شوق و مستی سرگیجه پیدا کردی.

هوش مصنوعی: به سمت آن خورشید متمایل شدی، با آن عشق و اشتیاقی که مجنون به لیلی دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که از پرواز کردن باز ماندی، به راه می‌دویدی و مانند مرغی که از پر پرواز محروم است، بی‌تابی می‌کردی.

هوش مصنوعی: در هر شرایطی که بود، با تلاش و اراده‌اش در نهایت به موفقیت و مقصودش رسید.