هوش مصنوعی: سعادتمند کسی است که با خداوند پیمان و ارتباط دارد و به سوی او بازگشت می‌کند.

هوش مصنوعی: برآورده شدن خواسته‌ها و نیازها در زندگی ممکن است زمان‌بر باشد. اگرچه ممکن است در ابتدا دور به نظر برسد، اما وقتی دوباره به سرچشمه‌ای که از آنجا آمده‌ایم برمی‌گردیم، متوجه می‌شویم که باز هم نیازمند کمک و درخواست از دیگران هستیم.

هوش مصنوعی: گاهی از درد و شعله‌های سوزناک شکايت می‌کند و گاهی بر خاک به‌خود می‌مالد تا تسلی یابد.

هوش مصنوعی: از عمق غم و مشکلات، دریایی از رحمت و لطف خداوند به جوش و خروش درمی‌آید و آرامش و آزادی را به انسان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در آن شبی که ترس وحشتناک تاریکی همه جا را فرا گرفته بود، مانند بچه‌ها از ترس سکوت کرده بودی و هیچ صدایی از تو برنمی‌آمد.

هوش مصنوعی: همه کسانی که در حالت بی‌خود و بی‌هوشی هستند، سرشان را در سکوت و خاموشی پنهان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: از دل تنگ پروانه، مشکلات و نیازها را با قاضی در میان می‌گذارم، مثل موسی که در دعا و مناجات خود به خداوند سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: خدایا، به خاطر عظمت و عزت تو، به من عزتی عطا کن که نتیجه و بخششی از جانب تو باشد و بدون هیچ گونه توقع و انتظار.

هوش مصنوعی: بدان محبت و عشق که مختص پیامبر آخرین است، همانند رمزی است که ویژه برترین ولی‌ها و دوستان خدا می‌باشد.

هوش مصنوعی: با صدای بلند و گریه‌های مملو از اشک، صبح‌خیزان فریاد می‌زنند.

هوش مصنوعی: گویی که کودک از اندوهی پنهانی نالان است، همچون پیرمردی که از سوگ جوانی خود غمگین است.

هوش مصنوعی: به کسانی که در فقر و ناتوانی به سر می‌برند، باید به عذر و درخواست کمک نزدیک شد، همان‌طور که صاحب گناه به دنبال عذر و بخشش است.

هوش مصنوعی: گذراندن روزهای دوری بسیار دشوار است و تحمل شب‌های طولانی و صبر کردن، تلخی‌های خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در شب‌های غم و تنهایی، عشق و دلدادگی باعث حسادت دیگران می‌شود.

هوش مصنوعی: گشتن در دشت و بی‌راهه شدن، سرنوشتی است که برای آنهایی که به تنهایی باقی مانده‌اند، رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: کسی که در بیابان گم شده و راهش را پیدا نکرده، به مانند کسی است که به تنهایی در چاهی افتاده و درمانده شده است.

هوش مصنوعی: مریدان با ارادت کامل و تسلیم در برابر عزم و اراده شهیدان در وقت شهادت مانند تکبیر آنها هستند.

هوش مصنوعی: در شب‌های بی‌خوابی عاشقان، روزهای روزه‌داران با اضطراب سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: با اشک‌های آنهایی که امیدوارند و ناله‌های دل‌سوز کسانی که در غم هستند، آمیخته شده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر داغ دل، مانند شمعی می‌سوزم و این در حالیست که شعله شمعی که از من می‌آید، حتی بیشتر از من می‌سوزد.

هوش مصنوعی: از این مکان مرا رهایی ببخش، مثل نوری که از شمع می‌تابد و مرا راهنمایی کند.