هوش مصنوعی: در شب‌های دوری از محبوب، چهره‌ی او همچون ماه نیست و در نظر عاشقان، جهان به کلی تاریک و غمگین به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در شب جدایی، اگر ستاره‌ای درخشش یابد، نگو که این شب همانند شبی آرام است، چرا که در واقع دلی آتشین درون آن نهفته است.

هوش مصنوعی: عاشق هر لحظه دلش پر از آتش و عاشقانه است، اما وقتی شب فرا می‌رسد، این آتش شدیدتر می‌شود و بیشتر می‌سوزد.

هوش مصنوعی: کسی که در درونش درد و رنجی وجود دارد، در شب که darkness حاکم است، این درد و رنج بیشتر می‌شود و اوضاعش سخت‌تر می‌گردد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که در دست کسی چه خبر است، اما آنکه در شب یاری می‌کند، روزی می‌تواند مثمر ثمر باشد و انتظارش به انجام می‌رسد.

هوش مصنوعی: شب در کنار دوری از محبوب بسیار طولانی و سخت است و گفتن داستان‌های او هم به همین نسبت طولانی و جانکاه می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر شب غمناک و تاریک باشد، این تاریکی بر جمعیت غمگین سنگین‌تر خواهد بود؛ زیرا پروانه بدون شمع نمی‌تواند روشنایی و زندگی را احساس کند.

هوش مصنوعی: از سوز دل در شب غم، پروانه‌ای بودی که در آتش درد می‌سوزد.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، مانند شمعی که به خاطر غم و اندوهش بیقرار شده، به طور مداوم صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر دلی تیره و اندیشه‌ای تاریک داشته باشی، چه سودی دارد که توانایی دیدن و تشخیص چیزها را داشته باشی؟ روشنایی و آگاهی واقعی از درون فرد نشات می‌گیرد، نه صرفاً از توانایی‌های ظاهری.

هوش مصنوعی: این شب چه حال و هوایی دارد، انگار که بادی از دور آمده و بر توده‌ای از خاک سیاه وزیده است.

هوش مصنوعی: نگویم که دانش و آگاهی در تاریکی شب جمع شده است، چرا که به خاطر آه و اندوه من، امشب دلی به آتش افتاد و سوخت.

هوش مصنوعی: زمانی که رنگ سبز در چشم جهان ظاهر می‌شود، چرا باید از دیدگان، روشنایی کم شود؟

هوش مصنوعی: من متعجبم که چگونه در این شب تار جداشدن می‌توان از دارو به روشنی رسید.

هوش مصنوعی: چه کسی باعث شده که تو این‌چنین غمگین و دل‌آشوبه شوی؟ چه کسی تو را این‌گونه در اندوه و سیاهی فرو برده است؟

هوش مصنوعی: جای زیبایی و جذابیتت کجاست؟ جایی که نور چشمانت مانند دود در آتش می‌رقصد، کجاست؟

هوش مصنوعی: دل سیاهانی که فقط به فکر کشتن انسان‌های بی‌گناه هستند، با خون مردم خود را سیراب می‌کنند.

هوش مصنوعی: من با مشکلات و سختی‌ها دست و پنجه نرم کردم، اما چه فایده که تو از صداقت و وفا هیچ نشانی نداری.

هوش مصنوعی: همان‌طور که شمعی با قیچی جدایی از هم جدا می‌شود، تا چه زمانی می‌خواهی نور بیفروزی؟

هوش مصنوعی: شبی طولانی و تاریک است، اما این تاریکی به گونه‌ای است که مثل روز قیامت به هم پیوسته و غیرقابل تحمل به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در شب‌های سخت و تاریک، انتظار نور و روشنی صبحی نیست، مگر اینکه آن لحظه به روز قیامت مربوط شود.

هوش مصنوعی: پروانه در شب، مانند کسی که در دلش درد و غم دارد، ناله ای برمی‌آورد و به خداوند زاری می‌کند.