هوش مصنوعی: وقتی که برای جمعی مشکلی پیش می‌آید، بیشتر از همه بر زبان کسانی که صحبت می‌کنند سرزنش و انتقاد می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آتش ناشی از بلا و مصیبت به وجود بیاید، تنها دل سوخته عاشق است که آسیب می‌بیند و دیگران آسیبی نخواهند دید.

هوش مصنوعی: وقتی که صیاد برای شکار به دنبال طعمه می‌رود، شکار بی‌نوا و درمانده باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر بر سر راه کسی صد مور در حال حرکت باشند، ممکن است به خاطر وجود آنها او احساس فشار و سختی کند.

هوش مصنوعی: اگر باد از نمکزار بوزد، جایی برای او وجود ندارد جز در دل کسی که از عشقش دچار درد و زخم شده است.

هوش مصنوعی: اگر خودت هم بر روی نمک برسی، نخواهی سوخت، جز کشتی‌ای که به خاطر ناتوانی، متلاشی شده است.

هوش مصنوعی: هر جا که آتش برپا شود، زندگی و شور و نشاط به آنجا می‌رسد و برآیند آن، پَرگاله‌ای خواهد بود که در نتیجه‌اش می‌سوزد و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی باد باعث شد شعله شمع خاموش شود، از روی کینه، شعله بر سر پروانه پیچید و او را سوزاند.

هوش مصنوعی: او با دلشکستگی شمع را از کنار خود دور کرد و به شدت ناراحت و بی‌احترامی آن را به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: بدان که مثل بادی که انسان را در سفر به این سو و آن سو می‌برد، او نیز وقتی به آرامش می‌رسد، دوباره به گذشته نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که با او تند و سریع رفتار کردی، ناگهان از او فاصله گرفتی و دور شدی.

هوش مصنوعی: دل او به خاطر ظلم و بی‌رحمی او نگران و آزرده بود و به تدریج در حال رفتن بود. اشک‌ها از چشمانش سرازیر می‌شد و به آرامی ناپدید می‌شد.

هوش مصنوعی: از عذاب و سختی‌های او هر لحظه مانند این است که موری در دهان یک اژدها گرفتار شده باشد.

هوش مصنوعی: پرش نزدیک به زمین، مثل برگ گلی است که در اثر وزش باد به آرامی پایین می‌افتد و بالا می‌رود.

هوش مصنوعی: تو در حالی که همچون پرنده‌ای نیمه‌جان در بین خاک و خون پرشور زندگی می‌کنی، از مکانی به مکان دیگر حرکت می‌کنی.