هوش مصنوعی: وقتی آن دو نفر شروع به دلسوزی کردند، آسمان نیز از سر حسادت و کینه، عقب‌نشینی کرد.

هوش مصنوعی: آسمان و سرنوشت همیشه به همین ترتیب بوده و خواهد بود. این وضعیت همواره ادامه دارد.

هوش مصنوعی: از نور خیالی که در ذهن داریم، چرخ زندگی را درحال گردش می‌بینیم. اما در این میان، دل عاشقان به کجا رسیده است؟

هوش مصنوعی: اگر روزی به عشق او شاد باشی، وقتی شب فرا برسد و تاریکی بیفتد، دیگر آن عشق را نخواهی دید.

هوش مصنوعی: همه چیز در آسمان مانند پلنگی شده که هیچکس را با یک چشم نمی‌نگرد.

هوش مصنوعی: در دنیا هیچ موجودی به اندازه یک ذره نمک اهمیت و ارزش ندارد. همه چیز در این جهان یکسان و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: هیچ دلی نتوانسته از عشق او خوشحال شود، چه عشق بدی است، خداوند آن را نابود کند.

هوش مصنوعی: این باغ دل از آسمان چه چیزی ندارد؟ که از آسمان دل پر از اندوه و خون نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: کدام دل هست که از غم‌های زندگی رنج نبرد؟ و کدام فکر هست که از چرخ روزگار شاد و خوشحال باشد؟

هوش مصنوعی: هیچ کس برای کسی که درخشش و زیبایی ندارد، ارزش قائل نمی‌شود؛ زیرا مانند شمعی است که بدون لبه‌ی تیز، هیچ جذابیتی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی نوری برای دیگری روشن کند، در نهایت خود او ممکن است در آتش آن نور بسوزد.

هوش مصنوعی: سینه‌ام هنوز کهنه و خسته است و در عشق، حتی یک شب هم آرامش نداشته‌ام.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر کینه‌توزی آن‌ها در حال تحرک است و رقیبی را علیه آن‌ها برانگیخته است.

هوش مصنوعی: دشمنی تندخو و بدرفتار مانند سایه‌ای از باد و هوا به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: از این بی‌توجهی و بی‌احترامی که ناشی از عدم ارزش و اعتبار است، به خاطر اینکه تنها یک اثر کوچک و بی‌اهمیت به جا گذاشته است.

هوش مصنوعی: او هیچ شغلی جز بیهودگی نداشت و باعث خوشحالی و شادابی مردم می‌شد تا از سردی و یکنواختی دور بمانند.

هوش مصنوعی: اگر قضا و مقدر برای تو آتش به پا کند، با هزاران فریب و ترفند خودت را قوی و تیز کن.

هوش مصنوعی: اگر به مانند دزدان در مهارت و هنر عمل کنی، می‌توانی از درخشش و زیبایی چیزهای ارزشمند بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: تو بدون هیچ درنگی و در زمانی کوتاه به دور دنیا دویدی و هزاران خانه را دیدی، با یک نفس!

هوش مصنوعی: آن شب، چون مست‌ها به باغ آمدند، با شادی و شوق فراوان، مانند مست‌ها در حال افتادن و برخاستن بودند.

هوش مصنوعی: باد به دور آن چمن می‌چرخید و ناگهان به گفتگویی که در همان نزدیکی بود برخورد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که شمعی زیبا و خوش‌نما را دیدم که شعله‌های آتشینی از آن بالا می‌رود.

هوش مصنوعی: نه، آن سنگ جواهر که از دور مانند شب‌چراغ می‌درخشد و با نورش جهان را روشن می‌کند، نیست.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و گلگونش همچون روز روشن است که پرده شب را کنار زده و جلوه‌گر شده است.

هوش مصنوعی: دختری زیبا و دلربا مانند گل که با زیبایی‌های بسیار خود می‌درخشد و در بالای سرش، گل‌های آتشین و جذاب وجود دارد.

هوش مصنوعی: در دل شعله، مانند گلی نم‌دار روی آتش، رشته‌ها به‌گونه‌ای در هم پیچیده‌اند که همچون طلا به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شخصی به دور کسی می‌چرخد و با شوق و علاقه، دستش را به سمت او دراز کرده تا از زیبایی‌اش بهره‌مند شود، مانند پروانه‌ای که به دور گل پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره او مانند گلی خندان است و شمعی که در جلوی او قرار دارد، پروانه‌ای را به سوی خود جذب کرده و او هم با خوشحالی و دل شاد در کنار او است.

هوش مصنوعی: چنان غمی بر عالم چیره شده که دیگر کسی یادش نمی‌آید که باد می‌تواند آن را ببرد.