هوش مصنوعی: وقتی شمع این داستان را شنید، ناراحت شد و زبان به انتقاد گشود و به او گفت.

هوش مصنوعی: ای دیوانه، چرا این‌قدر بی‌مورد حرف می‌زنی؟ با این کار خودت را به دام می‌اندازی و به تیغ من آسیب می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر غیرتم به خروش بیفتد، مانند آتشی که با برق می‌سوزد، هزاران مثل تو در یک لحظه نابود می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر خشم من بر تو ببارد، تن تو را خواهد سوزاند و جانت را خواهد سوزاند.

هوش مصنوعی: بسیاری مانند تو به من نگاه کردند و در خیال وصل تو غرق شدند و در نهایت، از شدت عشق آتشین شدند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به مهمانی من وارد شود، مانند خاکستر است که باد آن را به بیرون می‌برد و تاثیری از خود به جا نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: وجود تو برای من همچون یک برگ گیاه است و اگر هم آتشی بر من بزند، اثرش مانند سوزی بر روی یک برگ معمولی خواهد بود.

هوش مصنوعی: ما نسبت به تو هیچ نزدیکی و دوستی نداریم، همان‌طور که گدا هیچ نسبتی با چراغ شب ندارد.

هوش مصنوعی: مراقب باش که از من توقع محبت نداشته باش، زیرا آتش در دل من وجود دارد که می‌تواند شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: اگر تو به من نزدیک شوی، مانند سوزشی وجودت را می‌گیرد، زیرا تو مانند ستاره‌ای درخشان هستی و من همانند خورشید می‌درخشم.

هوش مصنوعی: چرا وقتی که به من می‌رسی این‌قدر عجله می‌کنی که خودت را فراموش می‌کنی و فقط به فکر من هستی؟

هوش مصنوعی: بهتر است که دور من نگردی و در مرگ و فدای افراد دیگر قرار نگیری.

هوش مصنوعی: اگر خودم در خطر هلاکت باشم، چه اهمیتی دارد اگر بسوزم یا بمیرم.

هوش مصنوعی: من به قدری بلندای قامتم را دارم که نمی‌توانی جز داغ دل من چیزی از من ببینی، و از من هیچ گلی نمی‌توانی بچینی.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر خودخواهی و خودپسندی‌ات عمل کنی، در نهایت همه چیز را از دست خواهی داد؛ زیرا کسی به تو توجه خواهد کرد که در موقعیت بالاتری قرار دارد.

هوش مصنوعی: از عواطف و احساسات نابخردانه کناره‌گیری کن، چرا که آتش عشق نابلدانت می‌تواند تو را بسوزاند و به دردسر بیندازد.

هوش مصنوعی: کسی که از گل به خاطر کوتاه بودنش دست نکشد و آن را نچیده باشد، هرچند زیبایی خاصی در آن گل وجود داشته باشد، نمی‌تواند از آن بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی به کارها دسترسی پیدا کنی، باید آرزوهایت را بر اساس همان دسترسی‌هایی که داری محدود کنی.

هوش مصنوعی: انسان نباید جان شیرین خود را برای رسیدن به محبت و لذت‌هایی که ممکن است دست نیافتنی باشند، از دست بدهد.

هوش مصنوعی: آیا نشنیده‌ای که او چطور خون می‌خورد و چه دردی دارد که در ناامیدی جان می‌دهد؟

هوش مصنوعی: پس از تلاشی که کوه را به زانو درآورد، این نشان می‌دهد که انسان به عشق و زیبایی دوستش امید دارد و به آن سمت حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: نکن که برای عشق خود کوه را خراب کنی، چرا که این کار خانه خودت را بر سر خودت خراب می‌کند.

هوش مصنوعی: محبت حقیقی انسان را به سمت خوبی‌ها و ارزش‌ها هدایت می‌کند و در عوض، اگر از محبت دور شویم، به سمت تباهی و نابودی پیش می‌رویم.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از این است که هیچ دلیلی پیدا نشد که شادی و خوشی را به خانه بیاورد و برعکس، این نبود خوشحالی باعث شد که روح و جان من دچار ناامیدی و غم شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی که خود را به مرگ می‌کشاند، به نوعی به این کار تشویق شده و حمایت شده است. در واقع، فقدان یک چهره شیرین و دوست‌داشتنی باعث شده است که او به این سرنوشت دچار شود.

هوش مصنوعی: یاد آن لعل زیبا را که در دل دارم، مثل کوهی سنگین و سخت است. هرچند که لب او را ندیدم، ولی این یاد همچنان جانم را به درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر فرهاد از عشق شیرین دست کشید و آرامش نیافت، تو نیز نباید از عذاب و درد جدایی سود ببری. به عبارت دیگر، در عشق و درد ناشی از آن باید صبر و استقامت داشته باشی.

هوش مصنوعی: دیگر به این مکان نیا و خودت را در جمع من سبک نکن.

هوش مصنوعی: اگر بیایی، خودم آسیب تو را به تو می‌رسانم و دستور می‌دهم که آتش به جانت بیفکنند.