هوش مصنوعی: آن سرو زیبا دو خدمتکار داشت؛ یکی کافور و دیگری عطر عنبر.

هوش مصنوعی: دو نفر که همیشه در کنار هم هستند و در هر شرایطی حمایت و همراهی یکدیگر را دارند، به گونه‌ای که در عواطف و احساساتشان با هم هماهنگ‌اند و می‌توانند با یکدیگر درد و دل کنند.

هوش مصنوعی: محبت آنها مانند مخمر است که با مواد اولیه شمع ترکیب شده و زیبایی و زیبایی شمع را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: او از این افراد خالی نیست و همواره در فکر و ذهنش پر از یاد آنهاست، به گونه‌ای که این موضوع در عمق وجودش و حتی از رگ‌هایش هم جاری است.

هوش مصنوعی: از احترام و بزرگی هر دو طرف، به خاطر محبت و خیرخواهی، در نظر او همچون سفیدی و سیاهی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: از بوی وفا تو آگاه هستی و از زیبایی‌های سفید رنگ نیز خبر داری.

هوش مصنوعی: وقتی غم پروانه زیاد شد و از حد گذشت، در نهایت شمع هم متوجه سوزش و درد او شد.

هوش مصنوعی: پادشاه با خدمتکارانش گفت که این حرف را باید با پروانه بزند.

هوش مصنوعی: ای بیهوده، ای باد گردان! چرا در دور این مجلس می‌چری؟

هوش مصنوعی: به دور گردهمایی ما بگرد و ببین چه چیزهایی به دست آورده‌ای یا چه چیزهایی را از دست داده‌ای. چه چیزی را در جستجوی آن هستی؟

هوش مصنوعی: به من توجهی نکن و خودت را درگیر کارها و مسائل خودت کن.

هوش مصنوعی: نگاه بازی تو با من مناسب نیست، چون تنها دیوانه‌ها با آتش بازی می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که این خادمان از او سخن گفتند، هر یک از آنها به نوبه خود با پروانه صحبت کردند.

هوش مصنوعی: اگر یکی را به خاطر بی‌احترامی و بی‌اعتنایی تنبیه می‌کردی، دیگری را به خاطر نکته‌های آموزنده و راهنمایی‌هایی که به او می‌دادی کمک می‌کردی.

هوش مصنوعی: او با کافور چندان بی‌حوصلگی داشت، اما با عنبر، به طوری دلنشین و با ارزش نیاز داشت.