هوش مصنوعی: به خود آی و به شخصیت و ویژگی‌های نیکو و انسانی نزدیک شو تا وقتی که نور و زیبایی وجودت نمایان شود، مانند فرزندان خوشنام و نیکو.

هوش مصنوعی: حیدر، انسان بزرگی است که با افتخار و شان بالا آمده است و نور حقیقت از او به سمت بالا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: مسافر راستین به سراغ حقیقت می‌آید و همراه او نیز حقیقت را درک می‌کند و همچنین مسیر راست را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: تیغ او در حالی که بر زمین است، مانند آتشی از خشم و غضب درخشیده و جان را می‌برد.

هوش مصنوعی: در صف جنگ، فرمانده و سرور واقعی کسی است که در میان دیگران قرار دارد و از همه بیشتر شایستگی و شجاعت را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: جوهر او حقیقتی است ارزشمند که به خلق آمده است. بر آن نماد و نماینده حقیقت، درود و ستایش باد.

هوش مصنوعی: مردم نورانی خداوند، وجودشان به قدری درخشان و والا است که بر همه آن‌ها سجده کردن واجب و ضروری است.

هوش مصنوعی: عزت و احترام آسمان، به خاطر شاه دین است و دعوی او به عنوان مالک، از نظر گواهان معتبر است.

هوش مصنوعی: دریافتیم که او مانند یک گوهر ارزشمند است و مقام و اعتبارش درخشان و ویژه است.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی اشاره به بخشندگی و مهربانی خداوند دارد. در آن به سجده کردن و از خودگذشتگی اشاره می‌شود که نشان‌دهنده عجز و خضوع در برابر عظمت الهی است. همچنین، به درس‌هایی که از جود و بخشش خداوند می‌توان آموخت، اشاره شده است. به طور کلی، این شعر پیامی درباره محبت و رحمت الهی و تأثیر آن بر سلوک انسان‌ها دارد.

هوش مصنوعی: پرنده دل از مزرعه او دانه برداشت و بلبل جان هم از آن خانه گل گلچین کرد.

هوش مصنوعی: با سکوتش، دشمنی را به جان خریده و آتش جهنم را بر خود افزوده است. آیا چیز دیگری در کار است؟