گنجور

بخش ۴ - در مناجات گوید

یا رب از احسان نظر از ما متاب
دوزخ عصیان دگر از ما متاب
چون دهد احسان تو رحمت نشان
آتش قهر از نم رحمت نشان
لطف تو بخشنده و جان مستحق
شد دل و جان همه زان مست حق
ما همه بیچاره و سرگشته ایم
دانه جرم از همه سرکشته ایم
لطف کن از رحمت امید بخش
تا رسد از نعمت جاوید بخش
گر کنی آمرزش مفسد رواست
بر در تو رایج و کاسد رواست
گرفتد آن سایه و پرتو بفرق
نیست در آلایش و در توبه فرق
هر که تو در زحمت و بیم آریش
زهر به از شربت بیماریش
باد اگر آید سوی گل بی زیان
یافته از بوی تو گل بیزی آن
وای از آندم که چو خوارزمیان
خشم تو روبد گل و خار از میان
ما همه در آفت و زحمت بری
ذات تو از آفت و زحمت بری
لطف تو انداخته هر گوشه خوان
بر سر خوان بنده بی توشه خوان
خلق بر آن خوان همه دم خوانده اند
سوره المایده هم خوانده اند
چو کشد آن بخشش شاهانه خوان
یاد کن از اهلی افسانه خوان
بر دل درمانده بیکار ساز
رحم کن از لطف خود ای کارساز
رحمت خود بر سر افتاده پاش
در ره احمد مبر از جاده پاش

اطلاعات

وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

یا رب از احسان نظر از ما متاب
دوزخ عصیان دگر از ما متاب
هوش مصنوعی: پروردگارا، لطف و احسانت را از ما دور مکن و ما را از عذاب جهنم گناهان‌مان دور نگه‌دار.
چون دهد احسان تو رحمت نشان
آتش قهر از نم رحمت نشان
هوش مصنوعی: وقتی که مهربانی تو نشانه‌ای از رحمت باشد، آتش خشم به خاطر نماد رحمت خاموش می‌شود.
لطف تو بخشنده و جان مستحق
شد دل و جان همه زان مست حق
هوش مصنوعی: مهربانی تو بسیار است و جان من شایسته آن. دل و جان همه از آن حق و حقیقت بهره‌مند می‌شوند.
ما همه بیچاره و سرگشته ایم
دانه جرم از همه سرکشته ایم
هوش مصنوعی: ما همه در فشار و سردرگمی هستیم و از همه گناهان و خطاها خسته و درمانده‌ایم.
لطف کن از رحمت امید بخش
تا رسد از نعمت جاوید بخش
هوش مصنوعی: لطف و رحمت تو را از دل و امید می‌خواهم تا به نعمت ابدی و بی‌پایان تو برسم.
گر کنی آمرزش مفسد رواست
بر در تو رایج و کاسد رواست
هوش مصنوعی: اگر تو ببخشی گنهکاران، این کار در نزد تو پسندیده است و در برابر تو، عیب و نقصی ندارد.
گرفتد آن سایه و پرتو بفرق
نیست در آلایش و در توبه فرق
هوش مصنوعی: سایه و روشنی بر سر انسان‌ها فرقی ندارند؛ چه در گناه و آلایش باشند و چه در حال توبه و بازگشت به خوبی.
هر که تو در زحمت و بیم آریش
زهر به از شربت بیماریش
هوش مصنوعی: هر کسی که تو را در سختی و نگرانی قرار دهد، زهر او بهتر از شربت بیماری‌اش است.
باد اگر آید سوی گل بی زیان
یافته از بوی تو گل بیزی آن
هوش مصنوعی: اگر بادی به سمت گل بیفتد، بر اثر بوی تو، آن گل آسیب نخواهد دید و حتی ممکن است به زیبایی‌اش افزوده شود.
وای از آندم که چو خوارزمیان
خشم تو روبد گل و خار از میان
هوش مصنوعی: ناله و افسوس بر آن زمان که مانند خوارزمیان، خشمت همه چیز را از بین می‌برد و گل و خار را به هم می‌آمیزد.
ما همه در آفت و زحمت بری
ذات تو از آفت و زحمت بری
هوش مصنوعی: ما همگی در مشکلات و سختی‌ها به سر می‌بریم، اما تو از هر گونه مشکل و سختی دور هستی.
لطف تو انداخته هر گوشه خوان
بر سر خوان بنده بی توشه خوان
هوش مصنوعی: رحمت تو باعث شده که هر کسی از گوشه و کنار، بر سر سفره عبودیت من حاضر شود، در حالی که من بدون هیچ موهبتی، از تو بی‌بهره‌ام.
خلق بر آن خوان همه دم خوانده اند
سوره المایده هم خوانده اند
هوش مصنوعی: مردم همواره بر سر سفره‌ای نشسته‌اند که در آن از آیات قرآن و به ویژه سوره مائده، یاد می‌شود و این موضوع به‌طور مداوم مورد توجه قرار گرفته است.
چو کشد آن بخشش شاهانه خوان
یاد کن از اهلی افسانه خوان
هوش مصنوعی: وقتی که آن بخشش بزرگ پادشاه را به یاد می‌آوری، به افسانه‌ها و داستان‌های اهلی فکر کن.
بر دل درمانده بیکار ساز
رحم کن از لطف خود ای کارساز
هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، به دل بی‌چاره و درمانده‌ام رحم کن و به لطف و کرم خودم را یاری کن.
رحمت خود بر سر افتاده پاش
در ره احمد مبر از جاده پاش
هوش مصنوعی: ای رحمت خداوند، بر سرِ کسانی که در مسیر احمد (پیامبر اکرم) افتاده‌اند، لطف کن و آنها را از راه منحرف نکن.