هوش مصنوعی: ای ساقی، از چشمه‌ی کوثر، نسیمی بیاور که زیبایی چهره‌ات را با گوهرها زینت داده است.

هوش مصنوعی: آینه‌ای وجود دارد که کمک می‌کند تا تو به خودت توجه کنی و خودت را بشناسی.

هوش مصنوعی: در وجود من دوباره عطر امید احساس می‌شود و چشمانم به خاطر این امید به زیبایی‌ها خیره شده است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که هنوز شکفته نشده بود، اکنون گل باز کرده است و هدهد که پرهایش بسته بود، حالا آزاد شده و پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: جم نامه و راز را خواند و گفت که من از او اینها را نمی‌شنوم.

هوش مصنوعی: جم دیگری آمد و به حال ناله و زاری افتاد، و پیامی از طرف خود برای درخواست کمک فرستاد.

هوش مصنوعی: ای گل، از این عیب و ضعف بگذر؛ زیرا مانند گل و خار که هر دو در یک جا هستند، تو نیز می‌توانی از این وضعیت فراتر بروی.

هوش مصنوعی: ای گل باغ جان من، بگذار تا به سرچشمه زندگی و روحی که مرا زنده می‌کند، دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر این چمن پر شده است از گل‌های بیشمار، تو ای گل، همانند من از میان صد هزار، بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: غم من از دل من بیشتر شده و بر داستان مجنون افزوده شده است.

هوش مصنوعی: اگر بوی خوش یاسمن از وجود من بلند شود، دیگر هیچ چیز از دل من خارج نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر نگاهی چون پرنده‌ای با زیبایی به سوی من بیندازی، می‌توانی دل‌های آشفته را آرام کنی.

هوش مصنوعی: محبت تو مانند چشمه‌ای است که دل ما را تشنه کرده، و ما هیچ راه حلی جز آتش عشق تو نمی‌بینیم.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای به خاطر صحبت با گلزار دچار سوزش و عذاب خاطر شود، پس پرنده من به خاطر دوری از گلزار بسیار رنج می‌کشد.