اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۹۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی چو مرا عشق تو داغی داده</p></div>
<div class="m2"><p>از عیش دو عالمم فراغی داده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بهر تو چراغ راه من تنهایی است</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید به هر ذره چراغی داده</p></div></div>

شمارهٔ ۹۶

ساقی چو مرا عشق تو داغی داده
از عیش دو عالمم فراغی داده
بهر تو چراغ راه من تنهایی است
خورشید به هر ذره چراغی داده

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به عشق و داغی که از آن دریافت کرده اشاره می‌کند و می‌گوید که این عشق او را از لذت‌های دنیوی بی‌نیاز کرده است. او همچنین بیان می‌کند که برای رسیدن به معشوق، روشنایی و راهنمایی او در تنهایی، همان عشق است که مانند خورشید در هر ذره‌ای نور و روشنی پخش کرده است.

شمارهٔ ۹۴

شمارهٔ ۹۵

هوش مصنوعی: ای ساقی! وقتی عشق تو در وجود من آتش افکنده، از تمامی خوشی‌های دنیا بی‌نیاز و آزاد شده‌ام.

ساقی چو مرا عشق تو داغی داده

از عیش دو عالمم فراغی داده

هوش مصنوعی: برای تو، روشنایی مسیر من تنهاست. خورشید در هر ذره‌ای نوری افکنده است.

بهر تو چراغ راه من تنهایی است

خورشید به هر ذره چراغی داده

شمارهٔ ۹۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده