اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی قدحی که از غم دل پیرم</p></div>
<div class="m2"><p>بی می چو چراغ صبحدم میمیرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بازم بچراغ روغنی ریز ز می</p></div>
<div class="m2"><p>تا بار دگر زندگی از سر میگیرم</p></div></div>

شمارهٔ ۸۲

ساقی قدحی که از غم دل پیرم
بی می چو چراغ صبحدم میمیرم
بازم بچراغ روغنی ریز ز می
تا بار دگر زندگی از سر میگیرم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد که قدحی را پر کند تا با نوشیدن آن، غم‌های دلش را فراموش کند. او به این نکته اشاره می‌کند که بی‌نوشیدنی مانند چراغی در صبح زود می‌میرد و در نهایت درخواست دارد که دوباره از می بنوشد تا بتواند زندگی را دوباره از سر بگیرد.

شمارهٔ ۸۰

شمارهٔ ۸۱

هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام پر از شراب به من بده تا از غم دل که مرا پیر کرده است، رهایی یابم. در غیر این صورت، مانند چراغی که در صبح زود خاموش می‌شود، در غم و اندوه خواهم مرد.

ساقی قدحی که از غم دل پیرم

بی می چو چراغ صبحدم میمیرم

هوش مصنوعی: دوباره چراغ روغنی را روشن کن تا از شراب بنوشم و بار دیگر زندگی را آغاز کنم.

بازم بچراغ روغنی ریز ز می

تا بار دگر زندگی از سر میگیرم

شمارهٔ ۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده