اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی نظری بمن کن از لطف عمیم</p></div>
<div class="m2"><p>جان من از این امید و بیم است دو نیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهم قدحی از لب لعلت بچشم</p></div>
<div class="m2"><p>زان پیش که جان کنم بپایت تسلیم</p></div></div>

شمارهٔ ۸۰

ساقی نظری بمن کن از لطف عمیم
جان من از این امید و بیم است دو نیم
خواهم قدحی از لب لعلت بچشم
زان پیش که جان کنم بپایت تسلیم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد کمی به او توجه کند و از لطفش به او نگریسته شود. او احساس می‌کند که دلش بین امید و ترس دو نیم شده است. شاعر آرزو دارد که قبل از اینکه جانش را فدای عشق کند، جرعه‌ای از لبان زیبای ساقی بنوشد.

شمارهٔ ۷۸

شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفی به من کن و نگاهی به من بینداز، زیرا روح من میان امید و نگرانی تقسیم شده است.

ساقی نظری بمن کن از لطف عمیم

جان من از این امید و بیم است دو نیم

هوش مصنوعی: می‌خواهم از لب زیبای تو یک جام بنوشم، قبل از اینکه جانم را در پای تو تسلیم کنم.

خواهم قدحی از لب لعلت بچشم

زان پیش که جان کنم بپایت تسلیم

شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده