اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۷۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی نظر از تو گر سوی باغ کنم</p></div>
<div class="m2"><p>باغ از تف دل سیه ترا از داغ کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر آتش حسرتت برم زیر زمین</p></div>
<div class="m2"><p>چون لاله همه زیر زمین داغ کنم</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۳۶۹

شمارهٔ ۷۵

ساقی نظر از تو گر سوی باغ کنم
باغ از تف دل سیه ترا از داغ کنم
گر آتش حسرتت برم زیر زمین
چون لاله همه زیر زمین داغ کنم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با نگاهی به معشوق خود از زیبایی‌های باغ و طبیعت سخن می‌گوید. او به عشق و حسرت‌های عمیق خود اشاره می‌کند و می‌گوید اگر از عشق خواسته‌هایش را برآورده کند، دل خود را با یاد او پر از آتش حسرت می‌کند. همچنین، شاعر به نوعی برای بیان احساساتش از نماد گل لاله استفاده کرده که در خاک است و نشان‌دهنده عواطف عمیق و دردهای نهفته‌اش می‌باشد.

شمارهٔ ۷۳

شمارهٔ ۷۴

هوش مصنوعی: اگر نگاه من به تو معطوف شود و من به سمت باغ بروم، در آن صورت باغ به خاطر عشق عمیق من، به رنگ غم و درد تو آغشته می‌شود.

ساقی نظر از تو گر سوی باغ کنم

باغ از تف دل سیه ترا از داغ کنم

هوش مصنوعی: اگر حسرتت مانند آتش باشد و من آن را زیر زمین پنهان کنم، مانند لاله‌ای که در اعماق زمین رشد می‌کند، همه زیر زمین را از داغی این حسرت پر می‌کنم.

گر آتش حسرتت برم زیر زمین

چون لاله همه زیر زمین داغ کنم

شمارهٔ ۷۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده