اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش</p></div>
<div class="m2"><p>حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت</p></div>
<div class="m2"><p>گرید بهزار دیده از خنده خویش</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۸

شمارهٔ ۶۴

ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش
حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش
گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت
گرید بهزار دیده از خنده خویش

هوش مصنوعی: این شعر زیبای حافظ به توصیف زیبایی می‌پردازد. ساقی با چهره‌ای دل‌فریب و خوشایند، باعث شرمندگی فرشته‌ها شده است. اگر صبح، در حالی که لبخند بر لب دارد، به گل‌های معطر نگاه کند، چنان از زیبایی‌اش تحت تاثیر قرار می‌گیرد که از خوشحالی می‌گریست. در واقع، شعر به رابطه‌ی زیبایی و احساسات عمیق انسانی اشاره دارد.

شمارهٔ ۶۲

شمارهٔ ۶۳

هوش مصنوعی: ای ساقی، تو با زیبایی صورت باصفا و خوشوت، چنان جاذبه‌ای داری که حتی فرشته‌ها از زیبایی تو در عجب‌اند و به خاطر آن شرمنده شده‌اند.

ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش

حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش

هوش مصنوعی: اگر صبح با چهره‌ای خندان به منظره‌ای زیبا نگاه کنی، هزاران چشم از شادی و خنده‌ات به وجد می‌آیند.

گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت

گرید بهزار دیده از خنده خویش

شمارهٔ ۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده