اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی ز اسیران جگر ریش بپرس</p></div>
<div class="m2"><p>و احوال مرا از همه کس بیش بپرس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر مسند عیش فارغ از خار غمی</p></div>
<div class="m2"><p>این را ز برهنه پای درویش بپرس</p></div></div>

شمارهٔ ۶۲

ساقی ز اسیران جگر ریش بپرس
و احوال مرا از همه کس بیش بپرس
بر مسند عیش فارغ از خار غمی
این را ز برهنه پای درویش بپرس

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از ساقی می‌خواهد که درباره او و حال و روزش از دیگران بپرسد، به ویژه از کسانی که در رنج و سختی هستند. او تأکید می‌کند که در حال خوشی و عیش است و از درد و غم دور است و می‌خواهد که این احساس خوبش را از درویش بی‌پناه و بی‌بدیل بپرسد.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: ای ساقی، از کسانی که در بند دل هستند حال مرا بپرس و از همه بیشتر از اسیران جگر ریش بپرس.

ساقی ز اسیران جگر ریش بپرس

و احوال مرا از همه کس بیش بپرس

هوش مصنوعی: در حالتی خوش و بی‌خیال از دردها و غصه‌ها، می‌توانی از کسی که در سختی و بی‌پولی به سر می‌برد، به خوبی در مورد این احساسات بپرسی.

بر مسند عیش فارغ از خار غمی

این را ز برهنه پای درویش بپرس

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده