اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۵۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی بمنت خطاب بو دست مگر</p></div>
<div class="m2"><p>چشمت به دل کباب بو دست مگر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنگه که ترا نظر به بیداران بود</p></div>
<div class="m2"><p>بخت بد من بخواب بودست مگر</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۶

شمارهٔ ۵۶

ساقی بمنت خطاب بو دست مگر
چشمت به دل کباب بو دست مگر
آنگه که ترا نظر به بیداران بود
بخت بد من بخواب بودست مگر

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ساقی (کسی که شراب می‌ریزد) می‌گوید که اگر دستی به سوی او دراز کند، چشمانش مانند دل نازک و آسیب‌پذیر است. پس از آن، اشاره می‌کند که زمانی که چشمان او به بیداران می‌نگرد، بخت بد او در خواب است و از خوشبختی دور است. به طور کلی، شاعر احساس ناامیدی و درد عاطفی خود را بیان می‌کند.

شمارهٔ ۵۴

شمارهٔ ۵۵

هوش مصنوعی: ای ساقی، با لطافت و محبت با من سخن بگو، زیرا چشمانت همچون آتشی به دل من جراحت می‌زند.

ساقی بمنت خطاب بو دست مگر

چشمت به دل کباب بو دست مگر

هوش مصنوعی: وقتی که نگاه تو به بیدارهاست، بخت بد من در خواب به سر می‌برد.

آنگه که ترا نظر به بیداران بود

بخت بد من بخواب بودست مگر

شمارهٔ ۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده