اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی گل بخت هر که پژمرده بود</p></div>
<div class="m2"><p>با گرمی عیش و دل افسرده بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشمی که چو شمع زنده دور از رخ تست</p></div>
<div class="m2"><p>چشمیست که زنده بر تن مرده بود</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۶

شمارهٔ ۵۵

ساقی گل بخت هر که پژمرده بود
با گرمی عیش و دل افسرده بود
چشمی که چو شمع زنده دور از رخ تست
چشمیست که زنده بر تن مرده بود

هوش مصنوعی: در این شعر، ساقی به افرادی که پژمرده و غمگین هستند، اشاره می‌کند و می‌گوید که با شادی و لذت می‌توانند بهبود یابند. آن چشمی که به دور از چهره محبوب است، مثل شمعی زنده به نظر می‌رسد، اما در حقیقت بر تن مرده‌ای زندگی می‌کند. به نوعی، شعر به ارتباط بین شادی، عشق و زندگی اشاره دارد.

شمارهٔ ۵۳

شمارهٔ ۵۴

هوش مصنوعی: ای ساقی، هر کسی که در زندگی‌اش دچار ناامیدی و دل‌افسردگی بوده، با شادی و لذت مهمانی، دوباره جوان و شاداب می‌شود.

ساقی گل بخت هر که پژمرده بود

با گرمی عیش و دل افسرده بود

هوش مصنوعی: چشمی که به روشنایی شمع می‌ماند و دور از زیبایی توست، چشمی است که فقط بر روی بدن مرده‌ای زندگی می‌کند.

چشمی که چو شمع زنده دور از رخ تست

چشمیست که زنده بر تن مرده بود

شمارهٔ ۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده