اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی ز زمانه چند بیداد رسد</p></div>
<div class="m2"><p>تا چند ستم بر دل ناشاد رسد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فریاد چه سود چون بود بخت بخواب</p></div>
<div class="m2"><p>بیداری دل مگر بفریاد رسد</p></div></div>

شمارهٔ ۵۴

ساقی ز زمانه چند بیداد رسد
تا چند ستم بر دل ناشاد رسد
فریاد چه سود چون بود بخت بخواب
بیداری دل مگر بفریاد رسد

هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنج انسان در مواجهه با ظلم و بی‌عدالتی می‌پردازد. شاعر از ساقی (نمادی از زندگی یا سرنوشت) می‌پرسد که تا کی باید درگیر این بیدادها باشیم و چگونه می‌توان به کمک فریاد و اعتراض، دل‌های غمگین را بیدار کرد و به آزادی و آرامش رسید. به طور کلی، شعر نارضایتی و ناامیدی از وضعیت موجود و جست‌وجو برای راه‌حلی برای رهایی از آن را نشان می‌دهد.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: ای ساقی، تا کی باید از زمان و بدعهدی آن رنج ببریم و ظلم و ستم بر دل‌های غمزده‌مان ادامه یابد؟

ساقی ز زمانه چند بیداد رسد

تا چند ستم بر دل ناشاد رسد

هوش مصنوعی: فریاد زدن چه فایده‌ای دارد وقتی که شانس و بخت در خواب باشند؟ قلب تنها زمانی می‌تواند نجات یابد که به فریادش پاسخ داده شود.

فریاد چه سود چون بود بخت بخواب

بیداری دل مگر بفریاد رسد

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده