اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۵۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی چه صلاح از من مجنون آید</p></div>
<div class="m2"><p>فکر از تو مگر باز بقانون آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پر کن قدحی که پر تهیدست ودلیم</p></div>
<div class="m2"><p>از دست و دل تهی چه بیرون آید</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۷

شمارهٔ ۵۳

ساقی چه صلاح از من مجنون آید
فکر از تو مگر باز بقانون آید
پر کن قدحی که پر تهیدست ودلیم
از دست و دل تهی چه بیرون آید

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ساقی می‌گوید که چه نفعی از من مجنون حاصل می‌شود. او بیان می‌کند که شاید فکر و عقل او جز به قانون عشق تو راهی نداشته باشد. همچنین از ساقی می‌خواهد که قدحی را پر کند، چون دل و جان او خالی و تهی است و از این حال خالی، چیزی نمی‌تواند به‌دست آورد. به‌طور کلی، این شعر به احساس ناتوانی و نیاز به عشق و نوشیدن از آن اشاره دارد.

شمارهٔ ۵۱

شمارهٔ ۵۲

هوش مصنوعی: ساقی! از من دیوانه چه فایده‌ای حاصل می‌شود؟ آیا ممکن است فکر و اندیشه من تنها به خاطر تو به سامان برسد؟

ساقی چه صلاح از من مجنون آید

فکر از تو مگر باز بقانون آید

هوش مصنوعی: بیا پیمانه‌ای را پر کن، زیرا دلم در فقر و کمبود است و از دل و جانم هیچ نمی‌ماند. در چنین حالتی، چه چیزی می‌تواند از من خارج شود؟

پر کن قدحی که پر تهیدست ودلیم

از دست و دل تهی چه بیرون آید

شمارهٔ ۵۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده