اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی قدحی که جان فدای تو بود</p></div>
<div class="m2"><p>خوش وقت کسی که خاکپای تو بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنجا که تویی هزار خورشید فلک</p></div>
<div class="m2"><p>سرگشته چو ذره در هوای تو بود</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۷

شمارهٔ ۵۲

ساقی قدحی که جان فدای تو بود
خوش وقت کسی که خاکپای تو بود
آنجا که تویی هزار خورشید فلک
سرگشته چو ذره در هوای تو بود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و عظمت محبوبش اشاره می‌کند و از ساقی که جانش را فدای او کرده سخن می‌گوید. او همچنین خوشبختی کسانی را که در آستان محبوبند ستایش می‌کند و بیان می‌کند که در جایی که محبوب حضور دارد، حتی هزار خورشید هم کم است و موجودات کوچک در دلشده‌اند.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: ای ساقی، جامی برای من بیاور که جانم فدای توست. خوشبخت کسی است که گرد پای تو باشد و از عشق تو بهره‌مند شود.

ساقی قدحی که جان فدای تو بود

خوش وقت کسی که خاکپای تو بود

هوش مصنوعی: در جایی که تو قرار داری، هزاران خورشید در آسمان مانند ذرات ریز در جستجوی تو هستند.

آنجا که تویی هزار خورشید فلک

سرگشته چو ذره در هوای تو بود

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده