اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

ساقی دو جهان کجا دمی غم ارزد
یکجا بده که ملک صد جم ارزد
عالم چکنم تو گوشه چشم فکن
یک گوشه چشم تو دو عالم ارزد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد که به او نگاهی بیفکند، زیرا یک لحظه غم به هیچ چیزی نمی‌ارزد. او تأکید می‌کند که اگر ساقی یک گوشه از چشمش را به او بدهد، تمام عوالم و دنیاها را فدای آن نگاه می‌کند، چراکه ارزش آن نگاه برایش بی‌نهایت است.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: ای ساقی، کجایی که لحظه‌ای غم ارزش داشته باشد؟ یک بار بنوشان که داشتن تمام دنیای پادشاهی به ارزش آن نیست.

ساقی دو جهان کجا دمی غم ارزد

یکجا بده که ملک صد جم ارزد

هوش مصنوعی: من چه کار کنم؟ تنها با یک نگاه از طرف تو، دو جهان ارزش پیدا می‌کند.

عالم چکنم تو گوشه چشم فکن

یک گوشه چشم تو دو عالم ارزد

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده