اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی ز ادب مست تو گر دور بود</p></div>
<div class="m2"><p>خونش بخورند اگر چه منصور بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر مست حقیقت است ور مست مجاز</p></div>
<div class="m2"><p>بدمست گمان مبر که معذور بود</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵

ساقی ز ادب مست تو گر دور بود
خونش بخورند اگر چه منصور بود
گر مست حقیقت است ور مست مجاز
بدمست گمان مبر که معذور بود

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم عشق و مستی اشاره دارد. شاعر می‌گوید در صورتی که ساقی (محبوب) به ادب و رفتار خوب خود پایبند باشد، حتی اگر دور باشد، خون او را می‌خورند. همچنین، به تفاوت میان مستی حقیقت و مستی مجاز اشاره می‌کند و بیان می‌کند که نباید گمان کرد که مستی منجر به عذرخواهی می‌شود. در نهایت، شاعر بر اهمیت حقیقت در احساسات تأکید دارد.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر به خاطر ادب، شراب تو را بنوشند و تو دور باشی، حتی اگر کسی مثل منصور (که به یقین بزرگ است) باشد، باید خونش را بنوشند.

ساقی ز ادب مست تو گر دور بود

خونش بخورند اگر چه منصور بود

هوش مصنوعی: اگر کسی به حقیقت جذب شده باشد یا در دریای مجاز غوطه‌ور شده باشد، نباید فکر کنی که او به خاطر این حالش بخشوده است.

گر مست حقیقت است ور مست مجاز

بدمست گمان مبر که معذور بود

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده