اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی قدحی که هر که بیدار بود</p></div>
<div class="m2"><p>امید حیاتش از لب یار بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر کس که حیات جوید از ظلمت دهر</p></div>
<div class="m2"><p>آخر ز حیات خویش بیزار بود</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۷

شمارهٔ ۴۴

ساقی قدحی که هر که بیدار بود
امید حیاتش از لب یار بود
هر کس که حیات جوید از ظلمت دهر
آخر ز حیات خویش بیزار بود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به نقش ساقی و نوشیدن شراب اشاره می‌کند. او می‌گوید هر کس که بیدار و هشیار باشد، امید زندگی‌اش از لب یار و محبوبش ناشی می‌شود. اما کسانی که خواهان حیات و زندگی هستند، در نهایت از زندگی خود راضی نیستند و از تاریکی‌های دنیا دل‌زده‌اند.

شمارهٔ ۴۲

شمارهٔ ۴۳

هوش مصنوعی: ای ساقی، جامی بیاور که هر کسی که در این دنیا بیدار و هوشیار است، امید زندگی‌اش از لب یار و محبوبش نشأت می‌گیرد.

ساقی قدحی که هر که بیدار بود

امید حیاتش از لب یار بود

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال زندگی و حیات است، در پایان از سیاهی و مشکلات دنیای امروز ناراضی و بیزار خواهد بود.

هر کس که حیات جوید از ظلمت دهر

آخر ز حیات خویش بیزار بود

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده