اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی که هلاکم ز غم هجرانت</p></div>
<div class="m2"><p>هر جا که روی دست من و دامانت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رفتی هزار دل هلاک از غم تست</p></div>
<div class="m2"><p>باز آی که صد هزار جان قربانت</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۵

شمارهٔ ۳۴

ساقی که هلاکم ز غم هجرانت
هر جا که روی دست من و دامانت
رفتی هزار دل هلاک از غم تست
باز آی که صد هزار جان قربانت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دلدادگی و عواطفی عمیق نسبت به معشوق صحبت می‌کند. او به صراحت می‌گوید که به خاطر جدایی از معشوق، بسیار رنج می‌کشد و هر جا که می‌رود، یاد او را با خود دارد. شاعر از معشوق درخواست می‌کند که برگردد، زیرا او حاضر است جان‌های زیادی را به خاطر عشقش قربانی کند.

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: ای ساقی، هر کجا که بروی، چه در دست من و چه در دامن تو، غم دوری تو مرا به هلاکت می‌رساند.

ساقی که هلاکم ز غم هجرانت

هر جا که روی دست من و دامانت

هوش مصنوعی: تو رفته‌ای و دل‌های بسیاری به خاطر غمِ دوری‌ات شکسته شده است. برگرد که جان‌های زیادی آماده‌اند تا فدای تو شوند.

رفتی هزار دل هلاک از غم تست

باز آی که صد هزار جان قربانت

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده