اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت</p></div>
<div class="m2"><p>بحرست ز خود کجا بدر خواهد رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صوفی که چو ظرف تنگ از خویش پرست</p></div>
<div class="m2"><p>یکجرعه گرش همی بسر خواهد رفت</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۹

شمارهٔ ۳۱

ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت
بحرست ز خود کجا بدر خواهد رفت
صوفی که چو ظرف تنگ از خویش پرست
یکجرعه گرش همی بسر خواهد رفت

هوش مصنوعی: در این شعر به احساس دل، جدایی و سرگردانی اشاره شده است. شاعر می‌گوید اگر دل من (ساقی) از دست برود، به کجا خواهد رفت و به چه چیزی خواهد پیوست. همچنین اشاره می‌کند که صوفی (عارف) که مانند ظرفی تنگ پر از خودخواهی است، حتی اگر یک جرعه هم نوشیده باشد، نهایتاً به زودی از زندگی خود فاصله خواهد گرفت. به طور کلی، شعر به مفهوم فانی بودن وجود و عشق اشاره دارد.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: اگر دل من از دست ساقی برود، دریا از خود جدا نمی‌شود و کجا می‌تواند برود؟

ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت

بحرست ز خود کجا بدر خواهد رفت

هوش مصنوعی: صوفی که مانند ظرف کوچکی فقط به خودش اهمیت می‌دهد، اگر یک جرعه هم از خودش خالی شود، به راحتی می‌تواند از دنیا برود.

صوفی که چو ظرف تنگ از خویش پرست

یکجرعه گرش همی بسر خواهد رفت

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده