اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی چکنم که دل کبابم ز غمت</p></div>
<div class="m2"><p>مدهوش تر از مست شرابم ز غمت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند کسی خرابیم شرح دهد</p></div>
<div class="m2"><p>بالله که بیش از آن خرابم ز غمت</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۶

شمارهٔ ۱۸

ساقی چکنم که دل کبابم ز غمت
مدهوش تر از مست شرابم ز غمت
هر چند کسی خرابیم شرح دهد
بالله که بیش از آن خرابم ز غمت

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از درد و غم خود می‌گوید. او احساس می‌کند که دلش از غم معشوقش در حال سوختن است و در حالی که مست شراب است، بیشتر از آنچه که دیگران می‌دانند، دچار حسر و اندوه است. او می‌خواهد بگوید که حتی اگر دیگران از حال او باخبر شوند، نمی‌توانند عمق غمش را درک کنند.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: ای ساقی، چه کنم در حالی که دل من از غم تو در آتش است و از شراب بیش از حد مست شده‌ام.

ساقی چکنم که دل کبابم ز غمت

مدهوش تر از مست شرابم ز غمت

هوش مصنوعی: هرچند کسی درباره خرابیم صحبت کند، به خدا سوگند من از غمت بیشتر خرابم.

هر چند کسی خرابیم شرح دهد

بالله که بیش از آن خرابم ز غمت

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده