اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست</p></div>
<div class="m2"><p>جنت می ساقی بود و باقی چیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنجاست می و ساقی آنجاست همی</p></div>
<div class="m2"><p>پس در دو جهان به زمی و ساقی چیست</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۱۳۸

شمارهٔ ۱۳

ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست
جنت می ساقی بود و باقی چیست
آنجاست می و ساقی آنجاست همی
پس در دو جهان به زمی و ساقی چیست

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از ساقی (خداوند یا معشوق) می‌پرسد که چرا این‌قدر مشتاق به بهشت و زندگی خوب هستیم. او به این نکته اشاره می‌کند که بهشت خود همان «می» و ساقی است، پس در دو جهان (این دنیا و آن دنیا) چه چیزی بیشتر از این دو مهم است؟ به نوعی، ارزش واقعی در همین «می» و ساقی است و نه در بهشت.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: ای ساقی، این همه عاشق و مشتاق برای چه چیزی هستند؟ بهشت تو همان شراب و می است، پس باقی چیزها چه ارزشی دارند؟

ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست

جنت می ساقی بود و باقی چیست

هوش مصنوعی: در جایی که نوشیدنی و ساقی وجود دارد، از نظر من همه چیز در این دو جهان بی‌فایده است.

آنجاست می و ساقی آنجاست همی

پس در دو جهان به زمی و ساقی چیست

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده