اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف سیم شمشیر است که بیش برست » برگ هشتم پنج شمشیر است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای برده هزار دل به یک نرگس مست</p></div>
<div class="m2"><p>مرغ دل کس ز دام زلف تو نجست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بهر عدویت ز پنج انگشت اجل</p></div>
<div class="m2"><p>استاده زمانه پنج شمشیر بدست</p></div></div>

برگ نهم چهار شمشیر است

ای برده هزار دل به یک نرگس مست
مرغ دل کس ز دام زلف تو نجست
بهر عدویت ز پنج انگشت اجل
استاده زمانه پنج شمشیر بدست

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت یک نرگس (گل) اشاره دارد که دل‌ها را به خود جلب می‌کند. شاعر از حالتی دل‌باخته سخن می‌گوید که حتی پرنده‌های دل نیز از دام زلف‌های او رهایی نمی‌یابند. همچنین، به ناتوانی انسان در مقابل سرنوشت و زمان اشاره می‌کند که با پنج شمشیر (نماد خطر) آماده است. در کل، شعری است درباره عشق، زیبایی و inevitability سرنوشت.

برگ هفتم شش شمشیر است

برگ هشتم پنج شمشیر است

هوش مصنوعی: ای کسی که هزار دل را به یک نگاه خیره‌کننده‌ات اسیر کرده‌ای، هیچ‌کس نتوانسته از دام موهای زیبایت رهایی یابد.

ای برده هزار دل به یک نرگس مست

مرغ دل کس ز دام زلف تو نجست

هوش مصنوعی: برای انتقام‌گیری، زمانه با پنج شمشیر آماده است، همان‌طور که دشمنی از پنج انگشت به راه می‌افتد.

بهر عدویت ز پنج انگشت اجل

استاده زمانه پنج شمشیر بدست

برگ هشتم پنج شمشیر است

اطلاعات

برگردان به زبان ساده