اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف سیم شمشیر است که بیش برست » برگ سیم ده شمشیر است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای کاهوی تو صید بود صد شیرش</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید رخت کسی نه بیند سیرش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر کس که بکوی تو دمی جان گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>زانجا نتوان راند به ده شمشیرش</p></div></div>

برگ چهارم نه شمشیر است

ای کاهوی تو صید بود صد شیرش
خورشید رخت کسی نه بیند سیرش
هر کس که بکوی تو دمی جان گرفت
زانجا نتوان راند به ده شمشیرش

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت کاهو اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌تواند از طلعت زیبای او سیر شود. او همچنین می‌گوید هر کسی که به عشق او دمی جان بگیرد، دیگر نمی‌تواند با شمشیری او را ترک کند. به طور کلی، شعر به قدرت کشش و جذابیت عشق و زیبایی می‌پردازد.

برگ دوم وزیر شمشیر است

برگ سیم ده شمشیر است

هوش مصنوعی: ای کاهوی تو، شکار صد شیر با تابش خورشید است و کسی جز تو نمی‌تواند زیبایی‌اش را ببیند.

ای کاهوی تو صید بود صد شیرش

خورشید رخت کسی نه بیند سیرش

هوش مصنوعی: هر کسی که در نزد تو لحظه‌ای جان گرفت و از وجود تو بهره‌مند شد، نمی‌تواند از آن مکان دور شود؛ حتی اگر با شمشیر بخواهد.

هر کس که بکوی تو دمی جان گرفت

زانجا نتوان راند به ده شمشیرش

برگ سیم ده شمشیر است

اطلاعات

برگردان به زبان ساده