اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف سیم شمشیر است که بیش برست » برگ دهم سه شمشیر است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه ز غمزه میزنی دشنه تیز</p></div>
<div class="m2"><p>برخیز و به عشوه خون این خسته بریز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشمان تو غمزه سه شمشیر زنند</p></div>
<div class="m2"><p>کس چون بسه شمشیرزن افتد بستیز</p></div></div>

برگ یازدهم دو شمشیر است

ای آنکه ز غمزه میزنی دشنه تیز
برخیز و به عشوه خون این خسته بریز
چشمان تو غمزه سه شمشیر زنند
کس چون بسه شمشیرزن افتد بستیز

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف جذابیت و زیبایی چشمان معشوق می‌پردازد. شاعر از او می‌خواهد که با ناز و عشوه‌اش بر دل خسته‌اش مرهمی بگذارد. چشمان او را به شمشیر تشبیه می‌کند که بر دل‌های عاشقان می‌زند و هیچ کس توان مقابله با این زیبایی را ندارد. در واقع، شاعر از احساس عذابی که زیبایی معشوق بر دل عاشق می‌گذارد سخن می‌گوید.

برگ نهم چهار شمشیر است

برگ دهم سه شمشیر است

هوش مصنوعی: ای آنکه با نگاه ناپسند کنان دل‌ها را می‌شکنی، برخیز و با زیبایی‌هات زخم دل این دلسوخته را بیشتر کن.

ای آنکه ز غمزه میزنی دشنه تیز

برخیز و به عشوه خون این خسته بریز

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند تیغ‌های تندی هستند که به دل می‌زنند. هیچ کس نمی‌تواند در برابر این شکوه و زیبایی مقاومت کند.

چشمان تو غمزه سه شمشیر زنند

کس چون بسه شمشیرزن افتد بستیز

برگ دهم سه شمشیر است

اطلاعات

برگردان به زبان ساده