اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف دوم که زر سفید است و بیش بر است » برگ هفتم شش زر سفید

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای گل که ترا چون من هزار افکارند</p></div>
<div class="m2"><p>هر گوشه ز نرگس تو صد بیمارند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ریزند چو نرگس بته پای سگت</p></div>
<div class="m2"><p>مستان تو شش تنگه که بر کف دارند</p></div></div>

برگ هشتم پنج زر سفید

ای گل که ترا چون من هزار افکارند
هر گوشه ز نرگس تو صد بیمارند
ریزند چو نرگس بته پای سگت
مستان تو شش تنگه که بر کف دارند

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیت خاص گل ارتباط برقرار می‌کند. او اشاره می‌کند که مانند خود او، هزاران افکار و دل با دل‌باختگی به گل نرگس او دل بسته‌اند. کسانی که به او عشق می‌ورزند و برای دیدنش بیمار شده‌اند، مثل نرگس که از آن اشک می‌ریزد. در نهایت، شاعر به تمایل و اشتیاق این عاشقان به زیبایی گل اشاره می‌کند.

برگ ششم هفت زر سفید

برگ هفتم شش زر سفید

هوش مصنوعی: ای گلی که هزاران فکر و خیال درباره‌ات وجود دارد، هر گوشه و کناری پر از افرادی است که به زیبایی چشمانت گرفتار شده‌اند.

ای گل که ترا چون من هزار افکارند

هر گوشه ز نرگس تو صد بیمارند

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و دل‌فریب همچون گل‌های نرگس بر روی زمین پخش می‌شوند، در حالی که عاشقان مست، شش ظرف پر از شراب در دستان دارند.

ریزند چو نرگس بته پای سگت

مستان تو شش تنگه که بر کف دارند

برگ هفتم شش زر سفید

اطلاعات

برگردان به زبان ساده