اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف دوم که زر سفید است و بیش بر است » برگ ششم هفت زر سفید

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه رخ تو گل نشد همسر او</p></div>
<div class="m2"><p>درویش تو پادشه بود چاکر او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چرخ ار عظمت بما فروشد نخریم</p></div>
<div class="m2"><p>بالله، بهفت تنگه هفت اختر او</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۶۷

برگ هفتم شش زر سفید

ای آنکه رخ تو گل نشد همسر او
درویش تو پادشه بود چاکر او
چرخ ار عظمت بما فروشد نخریم
بالله بهفت تنگه هفت اختر او

هوش مصنوعی: این بیت شعر به توصیف عشق و ارادت به محبوب می‌پردازد. شاعر به محبوب خود که چهره‌اش مانند گل نیست اشاره می‌کند و می‌گوید که درویش او، خدمتگزار پادشاه است. او به عظمت دنیا اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر دنیا به ما چیزی بدهد، ما آن را نمی‌خریم، زیرا ارزش واقعی در محبتی که به محبوبش دارد، نهفته است. این عشق او را از تمامی دارایی‌های دنیا بی‌نیاز می‌کند.

برگ پنجم هشت زر سفید

برگ ششم هفت زر سفید

هوش مصنوعی: بیت اشاره به زیبایی و بزرگی دل یک فرد دارد. شاعر به فردی خطاب می‌کند که اگرچه به نظر نمی‌رسد که به راحتی در دسترس باشد، اما در حقیقت او نفرین و دعا را از دیگران می‌پذیرد. این فرد، به رغم ظاهر بی‌اعتنا، در باطن قلب بزرگی دارد و می‌تواند با عشق و محبت به همه خدمت کند، حتی به کسانی که در مقام پایین‌تری قرار دارند.

ای آنکه رخ تو گل نشد همسر او

درویش تو پادشه بود چاکر او

هوش مصنوعی: اگر چرخ روزگار با وجود عظمتش چیزهای ارزشمندی به ما بدهد، ما آنها را نمی‌خریم. به خاطر اینکه در هفت تنگه و با وجود هفت ستاره‌اش، این چیزها ارزش واقعی ندارند.

چرخ ار عظمت بما فروشد نخریم

بالله، بهفت تنگه هفت اختر او

برگ ششم هفت زر سفید

اطلاعات

برگردان به زبان ساده