اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف اول که تاج است و پیش بر است » برگ ششم هفت تاج است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن‌که به حُسْن، چون تو، واقِع نَشَوَد</p></div>
<div class="m2"><p>از شَرْمِ رُخِ تو، ماه، طالِع نَشَوَد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک بنده‌یِ تو ز هفت اِقْلیم جَهان</p></div>
<div class="m2"><p>شاید که به هَفْت تاج، قانِع نَشَوَد</p></div></div>

برگ هفتم شش تاج است

ای آن که به حسن چون تو واقع نشود
از شرم رخ تو ماه طالع نشود
یک بنده ی تو ز هفت اقلیم جهان
شاید که به هفت تاج قانع نشود

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و شکوه معشوق پرداخته است. شاعر می‌گوید که هیچ‌کس به اندازه تو زیبا نیست و حتی ماه هم از شرم زیبایی تو نمی‌تواند خود را نشان دهد. همچنین، او اشاره می‌کند که یک بنده از میان تمام اقوام و سرزمین‌ها ممکن است همیشه خواستار بیشتر از این زیبایی و مقام تو باشد و به یک تاج نیز قانع نشود.

برگ پنجم هشت تاج است

برگ ششم هفت تاج است

هوش مصنوعی: ای آنکه به زیبایی تو هیچ کس نمی‌رسد، از شرم رخسار تو، حتی ماه هم به دنیا نیامده است.

ای آن‌که به حُسْن، چون تو، واقِع نَشَوَد

از شَرْمِ رُخِ تو، ماه، طالِع نَشَوَد

هوش مصنوعی: شاید یک نفر از میان تمام مردم دنیا، از هفت اقلیم، هیچگاه به هفت تاج قانع نباشد.

یک بنده‌یِ تو ز هفت اِقْلیم جَهان

شاید که به هَفْت تاج، قانِع نَشَوَد

برگ ششم هفت تاج است

اطلاعات

برگردان به زبان ساده