اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یاد تو حریف من دیوانه بس است</p></div>
<div class="m2"><p>بزم طربم گوشه ویرانه بس است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما مست تو ایم فارغ از باغ و گلیم</p></div>
<div class="m2"><p>ما را گل رسوایی میخانه بس است</p></div></div>

شمارهٔ ۶۱

یاد تو حریف من دیوانه بس است
بزم طربم گوشه ویرانه بس است
ما مست تو ایم فارغ از باغ و گلیم
ما را گل رسوایی میخانه بس است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که یاد معشوق برای او کافی است و نیازی به جشن و سرور ندارد. او و عشقش در حالت مستی هستند و از دنیای مادی و زرق و برق بی‌نیازند. برای او، همین که در میخانه به یاد معشوق باشد، کافی است.

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

هوش مصنوعی: یاد تو برای من دیوانه کافی است، من در این ویرانه به خوشی و شادی خود می‌پردازم.

یاد تو حریف من دیوانه بس است

بزم طربم گوشه ویرانه بس است

هوش مصنوعی: ما تحت تأثیر تو هستیم و دیگر به باغ و فرش فکر نمی‌کنیم. برای ما همین که در میخانه رسوا شویم، کافی است.

ما مست تو ایم فارغ از باغ و گلیم

ما را گل رسوایی میخانه بس است

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده