اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عذرا بجفا اگر کشد وامق را</p></div>
<div class="m2"><p>جان نیست دریغ عاشق صادق را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گو یار ز عاشقان وفا جوی بسر</p></div>
<div class="m2"><p>کان خود به سر نیزه بود عاشق را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

عذرا بجفا اگر کشد وامق را
جان نیست دریغ عاشق صادق را
گو یار ز عاشقان وفا جوی بسر
کان خود به سر نیزه بود عاشق را

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عاشقانه و وفاداری در عشق پرداخته است. شاعر اشاره می‌کند که حتی اگر عذرا (محبوب) به وامق (عاشق) بی‌وفایی کند، عشق او را رنج ندهد. او تاکید می‌کند که برای عاشق صادق، جانش را نیز دریغ نمی‌کند و در انتها به این نکته می‌پردازد که وفا و عشق واقعی باید درک شود، چرا که عشق گاهی در سختی‌ها و امتحان‌ها خود را نشان می‌دهد.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: اگر عذرا نسبت به وامق بی‌محبتی کند، جان عاشق صادق هیچ دردی ندارد. 

عذرا بجفا اگر کشد وامق را

جان نیست دریغ عاشق صادق را

هوش مصنوعی: تو بی‌وفایی‌های یار را مکن به حساب عشق، زیرا عشق واقعی به نوعی تنها و پر درد است و گاهی عاشق باید با زخم‌ها و غم‌هایش کنار بیاید.

گو یار ز عاشقان وفا جوی بسر

کان خود به سر نیزه بود عاشق را

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده