اهلی شیرازی » دیوان اشعار » معمیات » بخش ۲ - آدم

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بدل طبیب چو دستی نهاد شیون خاست</p></div>
<div class="m2"><p>ز درد دل بهر انگشت آهی از من خاست</p></div></div>

بخش ۳ - آتشی

بدل طبیب چو دستی نهاد شیون خاست
ز درد دل بهر انگشت آهی از من خاست

هوش مصنوعی: در بیت اول، شاعر اشاره به طبیب دارد که وقتی دستش را به چیزی می‌زند، اشکی و گریه‌ای از دلش برمی‌خیزد. در بیت دوم، از درد دل و آهی که به خاطر آن از وجودش برمی‌خیزد صحبت می‌کند. به طور کلی، شعر به احساس درد و اندوه درونی اشاره دارد که زمانی که به حقیقتی پرداخته می‌شود، نمایان می‌شود.

بخش ۱ - دوازده امام

بخش ۲ - آدم

هوش مصنوعی: وقتی که پزشک دستی به شانه من گذاشت و به آرامی مرا دلداری داد، ناگهان از درد دل به گریه افتادم و آهی از عمق وجودم برآمد.

بدل طبیب چو دستی نهاد شیون خاست

ز درد دل بهر انگشت آهی از من خاست

بخش ۲ - آدم

اطلاعات

برگردان به زبان ساده