هوش مصنوعی: وضعیت درویش خسته را دیگر نپرس، غم قدیمی را دوباره بیان نکنم.

هوش مصنوعی: اگر به گفتگو پردازی و صلاح را در نظر بگیری، وقتی که خودت اهل شنیدن نباشی، چه کاری می‌توانم انجام دهم؟

هوش مصنوعی: زمانی که زندگی به من آسیب می‌زند و به مشکلات می‌افزاید، به فکر کشتن غم و اندوهی هستم که در این شرایط دچارش شده‌ام.

هوش مصنوعی: من در دستانم چیزی مانند طلا و نقره ندارم، اما دل و احساساتم را برای جهان و انسان‌ها به کار می‌برم.

هوش مصنوعی: من که در این دنیا چیزی ندارم، اما همه افراد دنیا به اندازه‌ای کم ارزش هستند که من می‌توانم به راحتی آن‌ها را نادیده بگیرم.