اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>همای همت من آنچنان رمید از خلق</p></div>
<div class="m2"><p>که گر بعرش در افتد مجال پروازش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز آفتاب چنان بگذرد هم از دهشت</p></div>
<div class="m2"><p>که ذره یی نفتد سایه بر زمین بازش</p></div></div>

شمارهٔ ۸۲

همای همت من آنچنان رمید از خلق
که گر بعرش در افتد مجال پروازش
ز آفتاب چنان بگذرد هم از دهشت
که ذره یی نفتد سایه بر زمین بازش

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر بیان می‌کند که همت و اراده‌اش به حدی بالا و رفیع است که اگر به عرش برسد، حتی از ترس و دهشت خورشید نیز عبور می‌کند و سایه‌ای بر زمین نخواهد انداخت. این نشان‌دهنده‌ی آزادگی و بلندی روح اوست که از محدودیت‌های دنیوی فراتر رفته است.

شمارهٔ ۸۰

شمارهٔ ۸۱

هوش مصنوعی: پرنده آرزوی من آن‌قدر از مردم دوری جسته که اگر در آسمان برود، دیگر جایی برای پرواز ندارد.

همای همت من آنچنان رمید از خلق

که گر بعرش در افتد مجال پروازش

هوش مصنوعی: خورشید به قدری پرنور و تابان است که هیچ سایه‌ای بر زمین نمی‌افتد و به همین دلیل به راحتی از مقابل آن می‌گذرد.

ز آفتاب چنان بگذرد هم از دهشت

که ذره یی نفتد سایه بر زمین بازش

شمارهٔ ۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده