اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تخم کرم فشان تو درین خاکدان که مرد</p></div>
<div class="m2"><p>یکجو کرم به است ز صد خرمن زرش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گنج زرش چه سود کسی کو کریم نیست</p></div>
<div class="m2"><p>قارون اگر بخیل بود خاک بر سرش</p></div></div>

شمارهٔ ۸۰

تخم کرم فشان تو درین خاکدان که مرد
یکجو کرم به است ز صد خرمن زرش
گنج زرش چه سود کسی کو کریم نیست
قارون اگر بخیل بود خاک بر سرش

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت نیکی و generosity (بخشندگی) اشاره می‌کند. او می‌گوید که حتی یک کرم (موجودی کوچک و بی‌اهمیت) که سرشار از نیکی باشد، ارزش بیشتری دارد از صدها خرمن زعفران که در دست کسی بخیل و تنگ‌نظری باشد. به عبارت دیگر، ثروت و دارایی بدون کرامت و بخشندگی هیچ ارزشی ندارد. شاعر با اشاره به قارون، نشان می‌دهد که اگر کسی ببخشد و نیکوکار باشد، ارزشش بیشتر از ثروت‌های مادی است.

شمارهٔ ۷۸

شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: تخم کرم که در این خاک ریخته‌ای، بهتر از این است که یک مرد یکجا در خاک باشد، زیرا ارزش او از صد خرمن زر هم بیشتر است.

تخم کرم فشان تو درین خاکدان که مرد

یکجو کرم به است ز صد خرمن زرش

هوش مصنوعی: ثروت و دارایی هیچ فایده‌ای ندارد اگر انسان بخیل و تنگ‌نظر باشد. حتی اگر کسی مانند قارون هم ثروتمند باشد، اگر بخشش و سخاوت نداشته باشد، ارزشی ندارد و سزاوار سرزنش است.

گنج زرش چه سود کسی کو کریم نیست

قارون اگر بخیل بود خاک بر سرش

شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده