اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مست خوبان خون خورد از دل بجای می بلی</p></div>
<div class="m2"><p>عشق ورزیدن بخوبان خون دل خوردن بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عاشقی شمعیست کافروزد چراغ دل ولی</p></div>
<div class="m2"><p>اولش سوز و گداز و آخرش مردن بود</p></div></div>

شمارهٔ ۷۰

مست خوبان خون خورد از دل بجای می بلی
عشق ورزیدن بخوبان خون دل خوردن بود
عاشقی شمعیست کافروزد چراغ دل ولی
اولش سوز و گداز و آخرش مردن بود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به احساسات عاشقانه و دردهای ناشی از عشق اشاره می‌کند. او می‌گوید که محبت به خوبان مانند نوشیدن خون دل است و عاشق بودن به معنای سوزاندن دل و تحمل مشقات است. در این مسیر، ابتدا عواطف شدید و درد وجود دارد و در نهایت به مرگ و جدایی می‌رسد. عشق را به شمعی تشبیه می‌کند که گرچه روشنی می‌بخشد، اما در نهایت خود را می‌سوزاند.

شمارهٔ ۶۸

شمارهٔ ۶۹

هوش مصنوعی: عشق ورزیدن به خوبان، همانند نوشیدن خون دل است. در حقیقت، وقتی به زیبایی‌ها و نیکان دلبسته می‌شویم، درد و رنجی در دل احساس می‌کنیم که ناشی از این عشق عمیق است.

مست خوبان خون خورد از دل بجای می بلی

عشق ورزیدن بخوبان خون دل خوردن بود

هوش مصنوعی: عاشقی مانند شمعی است که قلب را روشن می‌کند، اما در ابتدا با آتش و درد همراه است و در نهایت به مرگ می‌انجامد.

عاشقی شمعیست کافروزد چراغ دل ولی

اولش سوز و گداز و آخرش مردن بود

شمارهٔ ۶۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده