اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اینهمه جانی که مسکین کوهکن در عشق کند</p></div>
<div class="m2"><p>وینهمه سعیی که او برد از پی شیرین که برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خسروست از لعل شیرین مست و او مخمور غم</p></div>
<div class="m2"><p>جان سکندر کند و آب زندگانی خضر خورد</p></div></div>

شمارهٔ ۶۷

اینهمه جانی که مسکین کوهکن در عشق کند
وینهمه سعیی که او برد از پی شیرین که برد
خسروست از لعل شیرین مست و او مخمور غم
جان سکندر کند و آب زندگانی خضر خورد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به توصیف رنج‌ها و تلاش‌های کوهکن در عشق به شیرین می‌پردازد. او به وضعیت خسرو اشاره می‌کند که از عشق شیرین مست و غمگین شده است. در نهایت، او از جان سکندر و آب حیات خضر صحبت می‌کند، نشان‌دهنده اهمیت عشق و سختی‌های آن در زندگی انسان.

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: در اینجا به تلاش و عشق یک کوهکن اشاره می‌شود که با تمام وجود برای به دست آوردن محبت معشوقش (که در اینجا به شیرین تشبیه شده) زحمت می‌کشد. این تلاش و کوشش بی‌پایان او نشان‌دهنده عاطفه و اشتیاق عمیق اوست.

اینهمه جانی که مسکین کوهکن در عشق کند

وینهمه سعیی که او برد از پی شیرین که برد

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر زیبایی لعل او مست و سرمست است و او با غم جان، سکندر را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد و آب حیات خضر را می‌نوشد.

خسروست از لعل شیرین مست و او مخمور غم

جان سکندر کند و آب زندگانی خضر خورد

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده