اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی</p></div>
<div class="m2"><p>که بر خاک زمین دایم چرا افلاک میگردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به سر میشد ز مغروری زد او را عشق یک سیلی</p></div>
<div class="m2"><p>که شد رویش کبود و تا ابد بر خاک میگردد</p></div></div>

شمارهٔ ۴۹

بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی
که بر خاک زمین دایم چرا افلاک میگردد
به سر میشد ز مغروری زد او را عشق یک سیلی
که شد رویش کبود و تا ابد بر خاک میگردد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به کسی که از عشق سوال می‌پرسد هشدار می‌دهد که باید از غیرت و قدرت عشق بترسد. عشق می‌تواند به قدری قوی باشد که مغرورترین افراد را نیز تحت تأثیر قرار دهد و به زمین بزند، به گونه‌ای که آن فرد برای همیشه در حالت تسلیم و خفت باقی بماند.

شمارهٔ ۴۷

شمارهٔ ۴۸

هوش مصنوعی: از غیرت سلطان عشق بترس، ای کسی که می‌پرسی چرا آسمان‌ها برای همیشه دور این خاک می‌چرخند.

بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی

که بر خاک زمین دایم چرا افلاک میگردد

هوش مصنوعی: عشق به او ضربه‌ای زد که باعث شد تا ابد بر خاک بماند و در وضعیت غمگینی به سر ببرد.

به سر میشد ز مغروری زد او را عشق یک سیلی

که شد رویش کبود و تا ابد بر خاک میگردد

شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده