شمارهٔ ۱۲
گنج سخنم مایه ندزدم چو حریفان
در مال کسان میل بدین پایه حرام است
ما را که خدا داده بود چشمه حیوان
دریوزه آب از در همسایه حرام است
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گنج سخنم مایه ندزدم چو حریفان
در مال کسان میل بدین پایه حرام است
هوش مصنوعی: من گنج سخن خود را هرگز نمیدزدم، زیرا مانند دیگران که به اموال دیگران چشم دارند، این کار از نظر من بیاحترامی و نادرست است.
ما را که خدا داده بود چشمه حیوان
دریوزه آب از در همسایه حرام است
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره میکند که برای ما که خداوند زندگی را عطا کرده، درخواست چیزی از دیگران یا انتظاراتی از همسایهها درست نیست. به عبارتی، ما باید از منابع خود بهره ببریم و به هیچ عنوان به دنبال کسب مال یا نعمت از دیگران نباشیم.