هوش مصنوعی: مدت زیادیست که از شدت درد و اندوه، نمی‌توانم از گردنۀ گره‌دار گریه، فریاد بزنم. به راستی که سوختم، و چندین بار بی‌دلیل آلام خود را به باد می‌زنم.

هوش مصنوعی: من که به خاطر سرنوشت نگران و آشفته‌ام در حال سرگردانی هستم، نمی‌دانم از کدامین دل‌تنگی باید شکایت کنم و پیش کی فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: چرا باید غم دل را تحمل کنم؟ روزی خواهد آمد که با خاطر آسوده و دل آرام زندگی کنم.

هوش مصنوعی: هر گاهی که زیبای دلیری نزد من می‌آید، آهی می‌زنم به یاد حسرت فرهاد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی احساس می‌کند که زمان تغییر و تحول فرارسیده است و دیگر نمی‌تواند تحت فشار و constraints گذشته ادامه دهد. او آماده است تا به مرحله جدیدی از زندگی وارد شود، حتی اگر این مرحله به مفهوم عدم یا نبودن باشد. احساس این است که برای او زمان جدایی از شرایط فعلی فرا رسیده است.