هوش مصنوعی: به من شرابی بده که بدون دلشوره و نگرانی از این دنیا بروم. دل آلوده و غمگین نشوم؛ از این دنیای مادی و فانی بروم.

هوش مصنوعی: اگر مردم دنیا به جای خنده، از روی درد و غم اشک بریزند، دنیا به هم می‌ریزد و طوفانی به پا خواهد شد. این در حالی است که من در فکر رفتن از این جهان هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ام، مانند شمعی هستم که ارزش و اهمیت من را نمی‌دانند. ارزش واقعی من زمانی شناخته می‌شود که از بین بروم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که دل من را آن سگ درگاه او دزدید، هرگز دلم نخواست که از آن درگاه دور شوم.

هوش مصنوعی: اگر آن خورشید زیبایی را از خود دور کنم و زیر پای خود بگذارم، می‌توانم به آسمان سفر کنم و در آنجا بمانم.

هوش مصنوعی: من به گرد و خاک راه رفتم تا صبح، شب‌ها به سوی دوست بروم و از دشمنان پنهان شوم.

هوش مصنوعی: اگر اهل بهشت باشید و به باغ بهشت بروید، بهتر از این است که به دوزخ برگردید.