هوش مصنوعی: تو جوان و شادابی و من شخصی پیر و ناتوان هستم. با من که هستی، غمگینی و بار سنگینی بر دل من حس می‌شود.

هوش مصنوعی: تو منبع زندگی هستی، وقتی از تو دورم مانند ماهی‌ای هستم که در خاک و خون می‌جوشد و بی‌تو زندگی‌ام بی‌اعتبار است.

هوش مصنوعی: هر بار که تو را می‌بینم، جانم زنده می‌شود، اما اگر تو از من خسته و دلگیر باشی، هرگز این را برای جانم نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: تو خود پادشاه نیکوکارانی و من در مقابل تو فقط یک سگ کوچک هستم. اگر مرا نزد خود نطلبی، لطفاً از در خود طردم نکن.

هوش مصنوعی: تو به شادمانی و خوشی مشغولی و من در عذاب و ناراحتی هستم؛ مثل گلی در بیابان که با چشمانی پر از اشک به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: در شب‌ها به یاد تو من مانند یک سگ وفادار هستم، اما تو در غفلت به سر می‌بری. شاید روزی به یاد من بیفتی، زمانی که من دیگر در کنار تو نباشم.

هوش مصنوعی: دل من از غم‌ها شکسته و دیگه تحمل ندارم. ای زیبا، لطفاً یکبار به من گوش کن تا حال پریشانم را برایت بیان کنم.