هوش مصنوعی: اگر زمانی تو را ببینم که دل شادابی داری، دلم نیز یک لحظه آرامش خواهد یافت.

هوش مصنوعی: خوشایند نیست که تو با همه زیبایی و ناز، در کنار دیگری باشی و من فقط در سایه تو بمانم.

هوش مصنوعی: من تنها آرزویی که دارم این است که از نزدیک پای تو را ببینم و خود را در خاک پای تو گم کنم.

هوش مصنوعی: من چقدر رنج می‌کشم و نمی‌توانم فریاد بزنم، چون در این باغ مانند بلبل، فقط زخم‌هایی را می‌بینم که از خارهای گیاهان دیگر به من رسیده است.

هوش مصنوعی: تو همچون غزال خوشبو هستی و من که دلbroken هستم، خیلی دوست دارم که بوی تو را استشمام کنم. من به خاطر شگفتی و خجستگی سرنوشتم، به امید اینکه تو را شکار کنم.

هوش مصنوعی: من از سفیدی موهایم خجالت می‌کشم و احساس می‌کنم که دیگر جوانان بهار و جوانی را نمی‌بینم و از آن‌ها جدا شده‌ام.

هوش مصنوعی: شما به اندازه‌ای زیبا و دلربا هستید که اگر بخواهم از عشق و زیباییتان بگویم، مانند بلبل ناله می‌کنم. در میان همه گل‌ها و زیبایی‌ها، زیبایی شما را به تنهایی بهتر از صد هزار زیبایی دیگر می‌بینم.