هوش مصنوعی: چقدر باید پیوسته به دنبال وصال تو باشیم، روزها دل‌مان در آرزوی تو به تپش درآید و شب‌ها به خاطر دوری‌ات غمگین باشیم.

هوش مصنوعی: چقدر باید شراب سرخ بر لب بلبل نهاد، در حالی که ما با چشمانمان از اشک‌های خود پر از خون شده‌ایم؟

هوش مصنوعی: ما که دل‌مان به خاطر سختی‌ها مانند غنچه‌ای پژمرده شده است، با این دل شکسته چگونه می‌توانیم به شادی و خوشی فکر کنیم؟

هوش مصنوعی: اگر دور از قد تو باشم، مانند نخل به خاطر غم و اندوه دل، بسیار گریه می‌کنم؛ به اندازه‌ای که بتوانم خارهای بیابانی را نرم کنم و مانند رطب برسانم.

هوش مصنوعی: هر ذره‌ای از زیبایی تو، مانند قبله‌ای است که به سوی آن باید رو کرد. اگر به بت‌ها رو کنیم، به همین دلیل است که به سمت زیبایی تو می‌خواهیم برگردیم.

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده است که تحت تاثیر عشق و هوای تو، همچون مجنون شویم و در سرزمین عرب، زندگی کنیم.

هوش مصنوعی: اگر از ادب و تربیت پیروی کنی، حتی اگر کسی بی‌ادب باشد، می‌توانیم او را با ادب و احترام به راه درست هدایت کنیم.