هوش مصنوعی: من به خاطر تو و به خاطر عشق تو، هیچ‌گاه خسته و ناامید نخواهم شد. حتی اگر تو با بی‌توجهی مرا رها کنی، من همچنان شاداب و امیدوار می‌مانم و به دور از غم و اندوه زندگی خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من خسته از دوری تو هستم و نمی‌دانم با چه صبر و تحملی می‌توانم این دوری را تحمل کنم. تنها آرزویم این است که به دیدارت برسم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نباید فرصت را از دست داد و تا زمانی که عمر باقی است، باید از تمام توان استفاده کرد. شاعر به تصویر شمع اشاره می‌کند که با سوختن، نور و روشنی می‌دهد و در این راستا، آماده است تا تمام وجودش را فدای روشنایی کند. به عبارت دیگر، او به خود می‌گوید که باید از زندگی و زمان به بهترین شکل بهره ببرد.

هوش مصنوعی: اگر من بخواهم از تو ویژگی‌های انسانی بگیرم، این ناتوانی من است که باعث می‌شود به موجودی ناقص و خراب تبدیل شوم.

هوش مصنوعی: بهتر است که در حالت نیاز و با فروتنی مثل یک سگ بی‌نیاز از احساس غرور بگذرانیم، تا اینکه تحت تأثیر مشروبات الکلی به حالت مستی بیفتیم.